در خطبه های به تحلیل مسائل جاری عراق می پردازیم.
انقلاب سال 1920 در عراق بر ضد استعمار انگلستان و به رهبری علما و مرجعیت به پیروزی رسید.
در آن زمان بسیاری از علمای ایران هم در حوزه علمیه نجف مشغول به تعلیم و تعلم بودند.
از آن جمله می توان به آیت الله محسن حکیم ابوالقاسم کاشانی، سید علی داماد محمدعلی بحرالعلوم، میرزا مهدی آخوند خوانساری اشاره کردی اشاره کرد.
امپراتوری بریتانیا که از عراق توسط شیعه و علمای شیعه بیرون رانده شده بود کینه آنها را به دل گرفت. و تمام تلاش خود را به کار گرفت تا اختلافات قومی و مذهبی را در عراق دامن بزند.
و اینگونه وانمود شود که علماء فارسیزبان در امور عراق به دخالت میکند.
آنچه امروز در عراق شاهد هستیم توطئه ای است که استعمارگران برای از هم پاشاندن اتحاد مردم عراق و تسلط بر این کشور مسلمان، برنامه ریزی کرده اند.
هدف اصلی دشمنان این است که امنیتی عراق را دچار هرج و مرج بکنند.
بله درست است که مردم عراق از فقر وفساد رنج می برند.
اما آنچه که ما شاهد آن هستیم در عراق در واقع سوء استفاده دشمنان از این اوضاع نابسامان است.
هدف از این توطئه نابودی شیعه توسط شیعیان و از بینبردن مرجعیت است.
برای روشن شدن امر باید به چند سوال پاسخ داد:
اولا آیا حزب هاي سنی و لائيك، هیچ گونه مشکلی ندارند؟ چرا مردم اهل سنت چرا مردم اهل سنت و کرد عراق در استان هایی که ساکن هستند برضد احزاب و خود قیام نکردند؟
ثانيا: آیا تظاهرات کنندگان رهبران مشخص و واحدی دارند؟ یا اینکه افرادی در پشت پرده این فتنه را برانگیخته اند؟
ثالثا: اگر تظاهراتکنندگان احزاب شیعه و نیروهای وابسته به آنها را از بین ببرند آیا به سراغ احزاب غیر شیعه هم خواهند رفت؟
رابعا: آیا تظاهرات کنندگان به این نکته توجه دارند که صرفاً شعارها بر ضد شیعیان و در استانهای شیعه نشین بيان مي شود؟
خامسا: آیا تظاهرات كنندگان می دانند که چه کسانی در حال حاضر به اسم آنها در شبکه های ماهواره ای صحبت می کنند؟
سادسا: چرا تظاهرات کنندگان به سمت پایگاه های احزاب شیعه می روند و دیگر احزاب را رها میکنند آیا دیگر احزاب بدون مشکل هستند؟
سابعا: چرا تظاهرات کنندگان می خواهند از حزب های شیعه انتقام بگیرند و نمی خواهند از بعثی ها که دستشان به خون هزاران نفر آلوده است انتقان گرفته شود.
تظاهراتکنندگان باید بدانند که اگر مراقب نباشند از آن ها سوء استفاده خواهد شد.
باید به این نکته توجه داشت که حکومت عراق دچار اشتباهاتی شده است و همچنین نتوانسته است نیازهای مردم مخصوصاً اقشار ضعیف را بر آورده سازد.
مرجعیت همیشه تظاهراتکنندگان و نیروهای امنیتی را به آرامش و عدم استفاده از خشونت دعوت کرده است
و همیشه خواستار این بوده است که قوانینی که موجب می شود مسئولین هر روز ثروتمندتر و مردم معمولی هر روز فقیرتر شوند تغییر بکند.
پرواضح است که افراد نفوذی در صف تظاهراتکنندگان به دنبال این هستند تا باری دیگر دست استکبار و دولت های استعماری را برای از بین بردن امنیت و ثبات کشور عراق باز کند.
باید به این نکته توجه داشت که خواستههای مردم از قبیل مبارزه با فقر و فساد خواستههایی کاملاً قانونی و شرعی است اما دشمنان میخواهند این آشوب ها را تبدیل به جنگ شیعه علیه شیعه بکنند.
